Fondation Beyeler

De Bazelse galeriehouder Ernst Beyeler behoort onomstreden tot de belangrijkste hedendaagse kunsthandelaars en
-verzamelaars.

Al in 1991 gaf zijn stichting, de Fondation Beyeler, aan de architect uit Genua, Renzo Piano, de opdracht om het bouwconcept voor een verzamelaarmuseum uit te werken.

Ingebed in het Berowerpark in de voorstad van Bazel, Riehen, naast de Berower-villa uit de 18e eeuw, waarin het restaurant en het bestuur zijn ondergebracht, lijkt de nieuwbouw aan de wensdroom van een museum te voldoen, omdat het duidelijk geen ander doel heeft, dan voor de kunstwerken te fungeren als een terughoudende achtergrond, zoals dat is vereist.

Renzo Piano heeft in nauw overleg met de collectie, de oprichters en de locatie een ideaal gebouw geschapen voor de presentatie van oude en moderne kunst.

Het gebouw heeft een lengte van 127 m en doet in zijn langgerekte vorm denken aan een schip. Tegen het geluid van de drukke verkeersweg wordt het museum door een met purpersteen beklede muur beschermd.

Vier dragende muren die op een afstand van elkaar van telkens 7 m van het noorden naar het zuiden lopen, vormen de plattegrond van het gebouw. Verstelbare scheidingswanden scheppen ca. 19 rechthoekige, gelijkvloerse ruimten met een tentoonstellingsoppervlakte van 2700 m2.

Het buitengewone aan de architectuur is dat deze uit twee tegenovergestelde basispatronen bestaat: vaste, langgerekte muren, boven welke het lichte, glazen dak zweeft. Als een 4000 m2 groot baldakijn overdekt de complexe dakconstructie de zalen. 864 als 'sheds' gerangschikte brise-soleils zijn bestemd als beschermingsmaatregelen tegen de zon.

Naar het park opent het gebouw zich met een wintertuin en schept daardoor een directe relatie tussen binnen en buiten. Alle buitenmuren zijn in kleurige aansluiting op het zandsteen van de Münster in Bazel met rode purpersteen uit Patagonië bekleed.

Door de duidelijke architectuur kan de aandacht volledig op de kunst worden gevestigd. Er zijn geen verplichte routes. De bezoeker flaneert door de zalen en laat zich leiden door de openingen in de ruimte. Slechts zeer weinig musea kunnen zich de luxe permitteren om kunstwerken zo royaal te presteren als het geval is bij de Fondation Beyeler.

Castor spots worden ook in de ruimten van het souterrain toegepast - met transadapters aan 3-fasen-spanningsrails gemonteerd, gecombineerd met downlights en inbouw-wallwashers voor compacte fluorescentielampen.

Dankzij de beglaasde voorkant van het museum worden werken, zoals de bronzen mannentorso van Rodin, tegen een coulisse van tuin en waterspiegel gepresenteerd.
Warm, gericht licht modelleert individuele sculpturen - het is afkomstig uit hangende Castor spots voor laagspannings-halogeenlampen.

Als beschermingsmaatregel tegen de zon is aan de buitenkant een shed-constructie bestemd. De schuine, aan de achterzijde wit geëmailleerde glaspanelen verminderen de directe zonnestraling, maar laten het diffuse licht uit het noorden ongehinderd door in de tentoonstellingsruimten.

Verborgen achter een 'Velum' - een met transparante stof bespannen, metalen raster - verlichten Optec breedstralers de verticale vlakken op een gelijkmatige manier. In combinatie met het gefilterde, zenitale daglicht ontstaan op die wijze gunstigere contrastverhoudingen in de ruimte dan bij een conventionele bovenlichtconstructie.

Een verder beglazingsniveau sluit een 1,40 m hoge vrije ruimte af die voor de compensatie van de temperatuur in de winter kan worden verwarmd en als holle ruimte voor technische installaties is bestemd. Hier bevinden zich de verlichtingsinrichtingen en de sensorgestuurde, bewegende lamellen voor de automatische regeling van het natuurlijke licht.

Baselstrasse 101, CH-4125 Riehen/Bazel
Tel.: +41 61 645 97 00
Fax: +41 61 645 97 19

Dagelijks van 10.00 - 18.00 uur
Woensdag tot 20.00 uur

www.beyeler.com
fondation@beyeler.com

Architect: Renzo Piano
www.rpwf.org

Geschiedenis van de collectie
In de afgelopen 50 jaar ontplooide Ernst Beyeler zich als één van de meest gerenommeerde kunsthandelaren in de klassieke, moderne kunst. Beyelers carrière begon aan het begin van de jaren 40 van de vorige eeuw. Als student economie en kunstgeschiedenis werkte hij als invaller in het antiquariaat van Oskar Schloss. Na het overlijden van zijn mentor nam hij het bedrijf over, maar toverde de boekhandel in 1947 om in een kunsthandel. Als eerste exposeerde hij Japanse houtsnijwerken. Daarna kwamen grafieken van Albrecht Dürer en Rembrandt, Henri de Toulouse-Lautrec en Paul Klee. Na tekeningen van Auguste Rodin en Pablo Picasso presenteerde hij in 1951 voor het eerst schilderijen van Pierre Bonnard, Paul Gauguin en Henri Matisse. Zoals veel kunsthandelaren van zijn generatie ontwikkelde Ernst Beyeler zich tot een grote verzamelaar. Tegenwoordig omvat zijn collectie ongeveer 160 schilderijen en sculpturen van 33 kunstenaars. In het begin kwamen hoofdzakelijk onverkoopbare werken in de collectie - zoals Kandinsky's 'Improvisation 10' (1910). Vervolgens werden de kunstwerken toegevoegd die Beyeler niet meer wilde verkopen. Hoe uitgebreid en belangrijk de collectie werkelijk is, werd voor het publiek en naar verluidt ook voor de verzamelaars pas duidelijk, toen deze in 1989 op uitnodiging van de Spaanse minister van cultuur in het Centro de Arte Reina Sofia Madrid werd gepresenteerd. In 1993 was deze vervolgens te zien in de Nationalgalerie in Berlijn. Op dat tijdstip bestond reeds het idee om een eigen museum voor de collectie te bouwen. In 1991 kreeg Renzo Piano van de Fondation de opdracht om het bouwconcept uit te werken. Minder dan twee jaar na de opening van het museum, in de herfst van 1997, wordt het gebouw met 12 meter verlengd. Daardoor wordt de tentoonstellingsoppervlakte met 458 naar een nieuwe 3764 m2 vergroot.