Kleurenmetriek

Bij de kleurdefinitie CIE worden de object- en lichtkleuren in een doorlopend, tweedimensionaal diagram weergegeven. De spectrale samenstelling ontstaat bij lichtkleuren uit de lichtsoort resp. bij objectkleuren uit de lichtsoort en de spectrale reflectie- resp. transmissiefactor. Hierbij wordt de dimensie van de helderheid buiten beschouwing gelaten, zodat in het diagram alleen de kleurtoon en de verzadiging van alle kleuren kunnen worden bepaald. Het kleurvlak wordt door een boogdeel omsloten, waarop de kleurplaatsen van de volledig verzadigde spectraalkleuren liggen. In het binnenste van het vlak bevindt zich het punt van de minste verzadiging, dat als witpunt wordt aangeduid. Alle verzadigingstrappen van een kleur kunnen nu op de rechte lijn tussen het witpunt en de desbetreffende kleurplaats worden aangetroffen; alle mengingen tussen twee kleuren liggen ook op een rechte lijn tussen de desbetreffende kleurplaatsen. Complementaire kleuren staan in het CIE-model tegenover elkaar en vullen elkaar aan tot wit.

Bij het Munsell-systeem worden objectkleuren volgens de criteria helderheid, kleurtoon en verzadiging ingedeeld, zodat er een volledige kleuratlas in de vorm van een driedimensionale matrix ontstaat. Als helderheid wordt hierbij de reflectiefactor van een objectkleur bedoeld; de kleurtoon betekent de eigenlijke kleur, terwijl het begrip verzadiging de mate van kleurigheid, van de pure kleur tot het ongekleurde grijsscala omvat. Terwijl voor lichtkleuren een tweedimensionaal diagram voldoende is voor de beschrijving, is er op basis van de reflectiefactor bij objectkleuren een driedimensionaal systeem nodig.