Licht om te kunnen zien, om naar iets te kijken en om te bekijken

Als eerste en elementaire vorm van het licht noemde Kelly het "ambient luminescence"; een begrip dat kan worden vertaald als "licht om te zien". Dit element zorgde voor een algemene verlichting van de omgeving, het zorgde ervoor, dat de omringende ruimte, zijn objecten en de mensen erin zichtbaar waren. Deze vorm van verlichting, die voor een algemene mogelijkheid voor oriëntatie en activiteiten zorgde, kwam door de omvattende en gelijkmatige uitlijning verregaand overeen met de voorstellingen van de kwantitatieve lichtplanning. Anders dan daar was licht om te zien geen doel op zich, maar vormde het slechts de basis voor een verdere lichtplanning. Er werd niet gestreefd naar een algemene verlichting van een vermeende optimale verlichtingssterkte, maar naar een gedifferentieerde verlichting, die op het basisniveau van het ambient light voortborduurde.

Om een differentiatie te bereiken, gebruikte Kelly een tweede vorm van licht, die hij met "focal glow", te vertalen als "licht om naar iets te kijken", aanduidde. Hier verkreeg licht voor de eerste keer uitdrukkelijk de taak, om actief mee te werken aan het overdragen van informatie. Hierbij werd rekening gehouden met het feit, dat helderverlichte gedeelten onwillekeurig de aandacht van de mens naar zich toetrokken. Een geschikt lichtsterkteverdeling maakte het mogelijk, om de informatierijkdom van een omgeving te ordenen. Zones met belangrijke informatie konden door een benadrukte verlichting naar voren worden gehaald, tweederangs of storende informatie werd daarentegen door een lager verlichtingsniveau naar de achtergrond verplaatst. Dit maakte een snelle en zekere informatie mogelijk. De visuele omgeving werd in zijn structuren en in de betekenis van hun objecten herkend. Dit gold in gelijke mate voor de oriëntatie in de ruimte - bijv. het snel onderscheid maken tussen een hoofd- en een neveningang - zoals voor het benadrukken van objecten, bijvoorbeeld de presentatie van waren of het naar voren halen van de kostbaarste sculptuur van een verzameling.

De derde vorm van licht, "play of brilliants" of "licht om naar te kijken", ontstond uit het besef, dat licht niet alleen op informatie kan wijzen, maar ook zelf informatie vormde. Dit gold met name voor sprankelende effecten, die door puntlichtbronnen op spiegelende of lichtbrekende materialen werden opgeroepen. Als sprankelend kon echter ook de lichtbron zelf worden beschouwd. Met name aan representatieve ruimtes verleende "licht om naar te kijken" levendigheid en sfeer. Wat traditioneel door kroonluchters en kaarsvlammen werd gecreëerd, kon ook in een moderne lichtplanning worden bereikt door het gerichte gebruik van lichtsculpturen of het creëren van sprankeling op verlichte materialen.